And I don’t want the world to see me ’cause I don’t think that they’d understand

Chłodny piasek między palcami, płynące po niebie różowe chmury, delikatny wiatr. Sunący gdzieś wysoko samolot, lśniący od słońca, które u nas na dole właśnie zaszło. Leniwy wieczór powoli mijający w rytm granego na gitarze „Iris”. Lekko opadające powieki i cudowny ból mięśni w nogach. Czego można chcieć więcej?

W drodze powrotnej złapała mnie ulewa. Letni deszcz lejący się strugą do mojego rękawa i całkowicie przemoknięte, wysłużone trampki, które zwiedziły ze mną pół Chorwacji i towarzyszyły podczas wakacyjnych wojaży w zeszłym roku. Wyrzucę je dopiero, gdy już nawet klej nie pomoże. A deszcz był ciepły i przyjemny, nawet wtedy, gdy wlał mi się za kołnierz. 

 

Bluzka: Zara
Spodnie: Sh
Zegarek: Stragan w Międzyzdrojach
Bransoletki: Etam