Baby, you're the best

Staram się, aby niedziela zawsze była dla mnie dniem relaksu. Pomimo nadchodzącego  nowego, pełnego spraw do załatwienia tygodnia, próbuję odeprzeć myśli o obowiązkach i skupiam się na przyjemnościach. Jedną z nich jest kąpiel w wannie, której tak bardzo brakuje mi w Krakowie. Zawsze wtedy oddaję się luźnym i nieskrępowanym przemyśleniom na temat cudowności życia. Marzę o idealnej sylwetce, idealnej pracy, idealnym domu, idealnej szafie, idealnym blogu, idealnym partnerze (okej, o tym nie muszę marzyć) i czuję, że jestem bardzo blisko. Przez te kilkadziesiąt minut wszystko wydaje się być prostsze i piękne jak w czasopismach, które w tym czasie zazwyczaj wertuję (dziś padło na nowe Glamour). Staram się wizualizować sobie w głowie każdy najdrobniejszy element, układać historie, które mogłyby się wydarzyć w moim idealnym świecie. Co mi to daje? Z jednej strony nic dobrego – rozczarowanie, bo może wcale nie będzie tak pięknie i smutek, bo przecież kiedy wyjdę z wanny magiczna bańska mydlana zawierająca mój idealny świat pęknie. Ale ja nie zauważam tych wad. Marzę, bo te marzenia dają mi siłę, a dzięki niej jestem w stanie zobaczyć drogę do obranych przeze mnie celów. Marzę, bo pozwala mi to skrystalizować obraz tego, czego chcę dokonać. Marzę, bo tylko to daje mi możliwość zobaczenia, czego naprawdę pragnę. A niedziela to w końcu dzień refleksji. Dlatego dziś jest refleksyjnie. Może za bardzo, może zrobiło się za słodko, ale czasem trzeba.

koszula: Bershka%; spodnie: Collci; torebka: RI; buty: Topshop; pierścionki, okulary: Asos